– Za co na koniec są punkty? – pyta po tym jak skończyłem tłumaczyć reguły.
– Nie wiem – odpowiadam. – Tego fragmentu nie czytałem.

Bluźnierstwo? Szaleństwo? Idiotyzm? Może tak. A może warta rozważenia zabawa? No bo zobaczcie sami. Ile to razy mówiliście, że to pierwsza gra, że gracie bez spiny, że na razie tylko poznajecie grę, że chill i cool, a potem jednak jest liczenie punktów, potem jednak Krzysiek ma 117, Wojtek 104, a ty masz 32. I niby chill, niby cool, ale to 32 pali, boli, niby pierwsza gra, niby dopiero się uczycie, ale wstydu się najadłeś. 

Po długiej przerwie pojawił się dziewiąty odcinek podcastu Historia Gier. Tym razem, wraz z moim gościem specjalnym, opowiadamy o początkach sceny LARPów i gier terenowych w Polsce. Kawał wspaniałych wspomnień i wiele ciekawostek z dawnych czasów! Zapraszam do wysłuchania odcinka!

Najważniejsza jest ostatnia baza, i bardzo chciałbym tam już być, zaliczyć ją, i odetchnąć z ulgą, ale nie ma tak łatwo. To długi, wielomiesięczny proces i szereg kolejnych etapów i baz do zdobycia. Zaczyna się od prototypu. 

Dostajesz prototyp, jest zajebisty, jarasz się jak flota Stannisa, bo właśnie w twoje ręce wpadł projekt, który zamienisz w rewelacyjną planszówkę. Ogrywacie go w siedzibie Firmy, ogrywacie na kilku zaprzyjaźnionych grupach focusowych, jest dobrze, wszyscy gratulują, że masz farta, że ktoś przysłał ci naprawdę fajna grę. To baza numer jeden.

Mała sala, łącznie 20 stolików. Wszystko zaopiekowane, zadbane, z drobiną serca ukrytą w każdym dosłownie elemencie – stoły zakryte eleganckimi bordowymi obrusami, ściany ozdobione wydrukami gigantycznych żetonów pochodzących z gier, w salce obok bufet z darmową kawą, herbatą, przekąskami. 

Konwent od fanów, dla fanów. Przekroczyłem próg sali i nagle siup, przeniosło mnie 20 lat wstecz, do czasów konwentów organizowanych przez kluby fantastyki, konwentów niekomercyjnych, konwentów robionych z pasji, konwentów robionych przez fanów dla fanów.