Zapewne wiecie, że nie jestem fanem firmy Asmodee. To wydawca gier planszowych, który jest większy od wszystkich pozostałych wydawców w branży razem wziętych. Asmodee sprawia, że każdego dnia każdy z nas, niezależnych wydawców czuje, iż siedzi przy stole do Black Jack i że stół jest ustawiony przeciwko nam. Że nie mamy najmniejszych szans.

Wartość rynkowa firmy Embracer, właściciela Asmodee to 3.6 miliarda dolarów. Z takim potworem muszę się mierzyć jadąc na Pyrkon, promując kolejną nowość Portalu, czy walcząc o prawa do jakiegoś hitu na polski rynek. Walczymy z Asmodee o serca graczy, Asmodee ma 3.6 miliara opcji na zdobycie tych serc. Niezależni wydawcy mają ich nieco mniej.

A zatem, nie jestem fanem.

Piotr na grupie Planszowe Gry Wojenne pisze o grze The King in North, i wyjaśnia że nawiązuje ona do systemu gier Granada i Sekigahara, ale sam system został dostosowany do realiów konfliktu Wojny Karlistowskiej. Niewiele z tego rozumiecie, więc pozwolę sobie jeszcze dodać wątpliwości – warto bowiem wiedzieć, że Granada z kolei wykorzystuje reguły gry Segikahara, lecz modyfikuje je na potrzeby wojen na półwyspie Iberyjskim w XV wieku.

No dobrze, o czym my rozmawiamy? O co chodzi?! Jakie wojny, jaki półwysep? Co ja czytam?!

Tłumaczę. 

Mam na koncie kilka nominacji i nagród Dice Tower, ale w tym tygodniu postanowiłem nominować się do kolejnej. Nagród nigdy dość. Wszystko zaczęło się o 7:54 rano, kiedy oddałem klucz do pokoju hotelowego w Caribe Royale w Orlando, wsiadłem do samochodu i ruszyłem na lotnisko. DiceTowercon dobiegł końca, czas wracać do domu.

Godzinkę z hakiem później samochód oddany do wypożyczalni, walizka zdana, security check zrobiony, wszystko idzie gładko. Teraz 2 godzinki czekania na lot i możemy ruszać. 

Cztery godziny później nadal jestem w Orlando. Co gorsza, od 2 godzin tkwię w samolocie, a samolot tkwi na lotnisku. 

“Jak państwo widzą zapewne na swoich telefonach i czytają w wiadomościach aktualnie nad wschodnim wybrzerzem jest extremalna pogoda i nie możemy lecieć. Wyznaczana jest nowa trasa lotu.”

– Za co na koniec są punkty? – pyta po tym jak skończyłem tłumaczyć reguły.
– Nie wiem – odpowiadam. – Tego fragmentu nie czytałem.

Bluźnierstwo? Szaleństwo? Idiotyzm? Może tak. A może warta rozważenia zabawa? No bo zobaczcie sami. Ile to razy mówiliście, że to pierwsza gra, że gracie bez spiny, że na razie tylko poznajecie grę, że chill i cool, a potem jednak jest liczenie punktów, potem jednak Krzysiek ma 117, Wojtek 104, a ty masz 32. I niby chill, niby cool, ale to 32 pali, boli, niby pierwsza gra, niby dopiero się uczycie, ale wstydu się najadłeś.