Raz w roku na stronie Board Game Geek odbywa się dość ważna aukcja. Gracze z całego świata licytują na niej różne unikatowe przedmioty, a co ważniejsze robią to w szczytnym celu. W styczniu 2011 roku, Cate Pfeifer (Cate108) opublikowała aukcję dla Toma Vasel’a i dla jego rodziny, by pomóc im w kłopotach finansowych, które były spowodowane wielkim nieszczęściem jakim była utrata ich syna Jack’a. Hojność społeczeństwa BGG była niesamowita. Tom był tak wzruszony całą tą sytuacją, że chciał aby ten wspaniały gest został przekazany dalej. Tak więc z części pieniędzy które otrzymali, stworzył fundusz – Jack Vasel Memioral Found – jest to fundusz not-for–profit z jednym prostym zadaniem. Zbiórka pieniędzy i finansowanie pomocy graczom, którzy tej pomocy potrzebują.

Mija już piąty rok istnienia tego funduszu. Po raz kolejny mam wielką przyjemność oraz zaszczyt brać udział w tym wydarzeniu oferując wam bardzo unikatową rzecz. Jest nią Skrzynka Skarbów, w której to znajdziecie sporo unikalnych przedmiotów. Takich jak oryginalne elementy gier i prototypów od niesamowitych projektantów.

Londyńscy Mistrzowie od Antoine Bauza’y

7 Cudów Świata Pojedynek od Antoine Bauza’y i Bruno Cathalha’i

Pośród Gwiazd od Vangelis     Lewis i Clark od Cedric’a

Tong od Bruno Cathalha’i

Czerwony Październik od Bruno Faidutti’ego

Rampage od Ludovic Maublanc’a

Guilds of London od Tony Boydell’a

Udajcie się na stronę Board Game Geek i składajcie swoje oferty. Pamiętajcie że wszystkie zebrane pieniądze na tej aukcji trafią na szczytny cel. Tutaj macie link do strony z aukcją.

tłumaczenie z Board Games That Tell Stories.

Większość z Was zna Cytadele Bruno Faidutti’ego, starą klasyczną grę, którą tak wielu z was kocha. Genialne postacie do wyboru ze specjalnymi zasadami, które pozwalają nam blefować, starać się przechytrzyć przeciwników i co najważniejsze – dobrze się przy tym bawić. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę, że ta genialna mechanika została wymyślona kilka lat wcześniej przez Marcel-André Casasola Merkle’go i przedstawiona w małej karciance pod tytułem Verrater.

Wielu z was kocha Battlestar Galactica’e. Która została wydana w roku 2008 i była hitem już od dnia premiery. Minęło już sporo czasu od pierwszego druku, a pomimo tego gra wciąż żyje, ludzie w dalszym ciągu w nią grają, wiem o tym bo widzę ją każdego dnia na swoim Instagramie. Gracze uwielbiają ją ponieważ jest pełna zdrady i ukrytych motywów. Jestem strasznie ciekaw ilu graczy, którzy tak bardzo lubią Battlestar Galactica’e zdaje sobie sprawę, że tak właściwie mechanizm zdrajcy został wynaleziony 3 lata wcześniej przez Bruno Cathalha’e i Serga Laget’a w 2005. Gra nazywała się Shadows over Camelot i była pierwszą grą kooperacyjną która przedstawiała mechanizm zdrajcy.

Gra Francis Drake zyskała dużą popularność w Ameryce jakoś 2 albo 3 lata temu. Wielu recenzentów chwaliło ją mówiąc, jak fajnym mechanizmem jest mechanizm portu, że wprowadza wiele ciekawych wyborów. Został on wynaleziony przez grupę włoskich projektantów, przedstawiony graczom w Europie w 2009 roku. W grze Dolina Królów, bardzo eleganckiej i błyskotliwej grze, która jest bardzo popularna w Polsce.

***

W odróżnieniu od wszystkich innych branż, gry planszowe są branżą bardzo przyjazną. I nie mówię tu tylko o naszym podejściu socjalnym, że jesteśmy względem siebie bardzo życzliwi, albo że jesteśmy bardzo otwarci i zapraszamy nowych ludzi do stołu. Mowa tu też o przyjaznym podejściu w całkiem innym znaczeniu, tyczącym się naszej twórczości. Ponieważ ani Marcel-André nie pozwał Feidutti’cziego, ani też Cathalha nie miał nic do Konieczki … nie prowadzimy żadnej wojny względem patentów. W zasadzie to jest nawet wręcz przeciwnie. Trwa burza mózgów na skalę światową, cały czas kształtujemy naszą kreatywność. Dla nas codziennością jest podpatrywanie wspaniałych pomysłów innych projektantów żeby stworzyć coś nowego. A to tylko po to, żeby nasze hobby cały czas zyskiwało na wartości. Nie ma takiego pojęcia jak kradzież pomysłu. Jest jedynie dodawanie czegoś od siebie, poprawianie istniejących pomysłów. Ogólnie rzecz ujmując po prostu rozwój. Taka nasza ogólnoświatowa burza mózgów.

To dlatego gry planszowe stają się coraz lepsze.

To dlatego widzimy z roku na rok coraz lepsze gry.

To społeczność projektantów oraz twórców zapożyczających pomysły od siebie nawzajem, żeby stworzyć coś bardziej wartościowego.

Chciałbym, żeby tak było we wszystkich branżach i w każdym aspekcie naszego życia. Dajemy wspaniały przykład światu, każdy powinien go brać pod uwagę.

tłumaczenie archiwalne z Board Games That Tell Stories.

Jestem hejterem. Ale nie takim ciołkiem, który atakuje innych ludzi w internecie. Ani jednym z tych anonimowych trolli, którzy starają się uprzykrzyć życie każdemu wrażliwemu człowiekowi na świecie. Ani jednym z tych pierdzielonych ćwoków, którzy dają kciuka w dół na każdym możliwym filmiku w sieci, na którym jest jakiś mały kociak. Nie, nie jestem jednym z tych idiotów.

Jestem trochę innym typem hejtera.

Nienawidzę Monopoly. Nienawidzę tej gry całym swoim sercem.

Każdą minutę swojego życia poświęcam na promowaniu współczesnych gier planszowych. Projektuje je. Pisze o nich. Spędzam prawie każdy weekend w innym mieście promując planszówki. W tym tygodniu spędziłem 2 dni w centrum handlowym w Gliwicach, gdzie prowadziłem event związany z grami planszowymi. Staraliśmy się pokazać gry planszowe zwykłym ludziom, którzy nie mieli styczności z współczesnymi grami planszowymi. Było ciężko, ale było warto. Ludzie mieli okazję poznać Tajemnicze Domostwo. Odkryli też, że gry planszowe mogą bawić!

Tak to właśnie wygląda.

Każdą minutę poświęcam promowaniu gier planszowych, a pomimo tego muszą się one zmierzyć z każdą jedna sprzedaną kopią Monopoly. Z tą przestarzałą grą, która uczy was, że rozgrywka w gry planszowe trwa 4 godziny. Z tą przestarzałą planszówką, która uczy was, że albo musicie udupić waszych przeciwników jakąś niesprawiedliwą transakcją albo on was uwali. Z tą przestarzałą gierką, która praktycznie jest jedynym wielkim problemem.

Monopoly sprzedaje się codziennie na całym świecie. A każda sprzedana kopia pokazuje ludziom, że gry planszowe są nudnym i żmudnym zajęciem, nie wymagają żadnej strategii, są pozbawione emocji i zabawy.

Kocham gry planszowe. Kocham je przez duże K. I właśnie ta miłość do gier planszowych napawa mnie nienawiścią do Monopoly. Nienawidzę jej z całego serca, właśnie dlatego że z całego serca kocham gry planszowe. A wiec skoro już wiecie jak wielkim miłośnikiem gier planszowych jestem, to możecie sobie wyobrazić jak oddanym hejterem muszę być…

Podpisano.

Hejter.

***

Tak, a wszystko to przez to że przeczytałem, iż Adrew Niccol rozpoczął pisanie scenariusza do filmu Monopoly movie. Ten facet jest odpowiedzialny za Truman Show, jeden z najlepszych filmów wszechczasów. I bierze się on za tą głupią grę planszową i tworzy film na jej temat. Monopoly znów będzie na topie. Znów sprzeda wiele kopii, w pełni sabotując tym sposobem moja prace.

#Nienawidze #monopoly #monopolymovie #DlaczegoAndrewDlaczego

tłumaczenie archiwalne z Board Games That Tell Stories.

Każdemu z Was się to pewnie kiedyś zdarzyło. Kupujecie grę, jesteście mega podekscytowani, zakochujecie się w niej i co… Dokładnie… Waszej ukochanej osobie ta gra się nie podoba. A więc możecie się z grą pożegnać, ta wspaniała gra utknie gdzieś na waszej półce i będzie zbierać kurz.

Znam ten temat. Nieraz mi się to przytrafiło, tak było z Władcą Pierścieni: Konfrontacją, to samo się stało z grą Dungeon Twister oraz Railways of the World. I jeszcze z kilkoma innymi planszówkami…

***

Ale hej od czego ma się synów prawda? Trochę to trwa. A więc zleciało 10 lat oczekiwania, ale w końcu ten dzień nadszedł. Zdjąłem pudełko Dungeon Twister’a z półki. I wierzcie mi – warstwa kurzu która się na nim zebrała była spora. Więc otwieram pudełko, aż mi ręce drżą. Czytam po raz kolejny instrukcję. Następnie tłumaczę grę mojemu synowi, i zaczynamy grać.

Nie cierpi jej. Powiedział że gra jest do kitu, i że nie ma zamiaru grać w nią więcej. Więc ze spokojem odkładam grę na jej miejsce na półce żeby mogła znów zacząć zbierać kurz.

***

Mam również córkę. Zapewne któregoś dnia pojawi się też jakiś wnuk. Tak, zdaję sobie sprawę, że trochę to potrwa żebym mógł z nim zagrać, ale jestem osobą cierpliwą. Poczekam. Ale ostrzegam, że jeśli ten 10 letni smark też mnie zawiedzie i nie będzie chciał ze mną grać w Dungeon Twistera… Dziadek będzie nieźle wkurzony.

Delikatnie mówiąc.

tłumaczenie z Board Games That Tell Stories: Matt