To jest ogólnie fascynujące koło. Kiedy projektowałem grę Detektyw użyłem całego swojego 30 letniego doświadczenia w grach fabularnych. Udało mi sie stworzyć grę planszową, która bardzo bliska jest tego, czym są RPG. Oferuje równie emocjonujące, angażujące doświadczenie, a jednak nie wymaga Mistrza Gry. Dwa lata temu, kiedy kolejny raz graliśmy w Detektywa i widziałem jak dobrze bawią się gracze, uderzyło to we mnie jak piorun – ja potrafię to odwrócić. Tak jak gry RPG ulepszyły Detektywa i dały mu kupę rozwiązań i pomysłów, tak i mogę zabawić się w drugą stronę – wziąć kilka rozwiązań z Detektywa i wprowadzić je do moich sesji RPG. Ten twist odmienił styl w jakim aktualnie prowadzę sesje RPG. 

Muszę przyznać się do swojej największej słabości jako Mistrz Gry. Nie potrafię improwizować. Gdy gracze wpadną na jakiś pomysł, który mnie zaskoczy, kiedy na poczekaniu, w biegu muszę coś wymyślić, czuję się z tym bardzo źle. Jestem w kwetii scen w RPG perfekcjonistą – lubię gdy sceny, spotkania, NPC jakie pojawiają się na sesji były wcześniej przygotowane, przemyślane, fajnie zaprezentowane. Nie lubię tych wymyślonych na poczekaniu, byle jakich, papierowych i bladych spotkań. 

Dzis rozpoczęła się wysyłka egzemplarzy gry 51. Stan: Ultimate edition. To kolejna iteracja tej gry. To kolejny powód do żartów, to kolejny powód do narzekania, kolejny powód do podbijania tezy, że jestem mistrzem odgrzewania kotletów i sprzedawania w kółko tego samego. I ja się z tym generalnie zgadzam, generalnie widzę w tym sporo racji. To czym się z niektórymi fanami gier różnię to percepcja. Wielu z nich uważa, że powinienem się wstydzić, że ze mnie taki kucharz od kotletów. Dla mnie zaś przeciwnie, dla mnie to wcale niemały powód do dumy.

51. Stan ukazał się w roku 2010. Gra mega się przyjęła, chodź fani narzekali na niewielką interakcję. Wziałem reguły, zatrząsłem nimi, pozmieniałem to i owo, i w 2011 ukazał się dodatek będący zarazem nową podstawką – Nowa Era. Świetne przyjęcie, interakcja naprawiona, więc w 2012 ukazał się kolejny – Winter. W kolejnych latach ukazał się jeszcze dodatek Scavengers, a grono fanów nie malało. Nakład gry wyczerpany, uznaliśmy więc w końcu, by wziąć te wszystkie dodatki, wrzucić do jednego pudła i zrobić 51. Stan: Master Set. Wyszło, podobało się, ludzie grali, kupowali, chwalili. I wciąż grali i grali. Zrobiliśmy więc kolejne dodatki, Sojuszników, Molocha, grupa fanów wciąż wiernie stała przy grze. Nakład tymczasem dawno sie wyczerpał. Uznaliśmy więc jak poprzednio, wrzućmy wszystkie dodatki do jednego pudła, i dodruk. Teraz pod szyldem 51. Stan: Ultimate edition! Kolejne kilka tysięcy fanów odkryje ten system i będzie budowało swoje imperia. I tak właśnie zrobiliśmy, 51. Stan: Ultimate edition trafił na platformę crowdundingową i zrobił niemały sukces. Za kilka dni kolejni fani odkryją tą grę.

Dla jednych wciąż odgrzewam kotlety. A dla innych? A dla innych jestem autorem gry, która 13 lat po premierze wciąż jest jednym z najlepszych engine builderów na rynku, wciąż ma wierne grono fanów i wciąż są tysiące ludzi, którzy chcą ją dodać do swojej kolekcji. Także, fFałszywa skromność na bok, może ten kotlet jest odgrzewany, ale nade wszystko, jest on zajebisty.

W listopadzie – w ramach odsapki po bardzo stresującym roku – rozpocząłem realizację szalonego projektu. Zrobiłem fanzin. Oldschoolowy, prawdziwy fanzin, taki jakgdyby za pomocą maszyny czasu ktoś przysłał go do nas prosto z 1992 czy moze 1994 roku. Do projektu zaprosiłem gro przyjaciół z branży i w kilka tygodni zmontowaliśmy numer. Kilkadziesiąt stron tekstów o fantastyce i grach. Wydrukowałem w małym nakładzie, rozesłałem do znajomych i przyjaciół z fandomu, a resztę wrzuciłem do sklepu internetowego. Radochy w tworzeniu tego projektu miałem co niemiara. Moi przyjaciele przy pisaniu tekstu. Czytelnicy przy lekturze.

Właśnie robimy drugi numer. I kto wie, może zrobimy i trzeci. To strasznie fajna robota.