Ci goście za diabła nie mogli się dogadać, a to dziwne, bo sprawa była prosta, w zasadzie zero pola do rozbieżności – jeden z nich kupił Frostpunka, zagrali i zamiast ocenić grę na BGG i walnąć jej szczerą od serca ocenę i dać światu jasny przekaz, czy gra jest dobra, czy do bani, zaczęli się kłócić. Absurd.

Steve: Przede wszystkim gra wygląda O-BŁĘD-NIE. Tak zwany table presence jest tu na najwyższym poziomie, duże świetnie zilustrowane karty, wielkie kafle terenu, masa dużych, dwuwarstwowych plansz i oczywiście wieża – gigantyczny model generatora, do którego będziemy wrzucali kostki węgla i sprawdzali, czy generator się przepalił. Patrzysz na stół z rozłożonym Frostpunkiem i jesteś rozłożony na łopaty. To jest genialne.

Jaka jest różnica pomiędzy designerem, a developerem? Taka mniej więcej jak pomiędzy ojcem, a dziadkiem. Taka jak między mamą, a babcią. Taka, że mama wstaje o 2 w nocy nakarmić dzieciaka, a babcia widzi dzieciaka w niedzielę po obiadku, pogaworzy sobie a ti ti ti, słodziaku i dumna z wnuka, że nie da się bardziej! Ojciec trzęsie maluchem na rękach drugą godzinę, bo dzieciak ma kolkę i wyje tak, że słychać go na całym osiedlu, a dziadek, to sobie wpadnie na święta, opowie fajną historyjkę, da prezent, kilka porad i zwinie się z powrotem do domu. On przez to przechodził, niech się teraz młodzi rodzice męczą, on już na to za stary.

Testy Thorgala sprawiają mi dziką radochę. Przychodzę, zagram, powymądrzam się, rzucę radą to tu to tam, coś tam proszę, by zmienili, coś, by dodali, i wracam sobie do swoich obowiązków. Niech się młodzi rodzice…

To jest ogólnie fascynujące koło. Kiedy projektowałem grę Detektyw użyłem całego swojego 30 letniego doświadczenia w grach fabularnych. Udało mi sie stworzyć grę planszową, która bardzo bliska jest tego, czym są RPG. Oferuje równie emocjonujące, angażujące doświadczenie, a jednak nie wymaga Mistrza Gry. Dwa lata temu, kiedy kolejny raz graliśmy w Detektywa i widziałem jak dobrze bawią się gracze, uderzyło to we mnie jak piorun – ja potrafię to odwrócić. Tak jak gry RPG ulepszyły Detektywa i dały mu kupę rozwiązań i pomysłów, tak i mogę zabawić się w drugą stronę – wziąć kilka rozwiązań z Detektywa i wprowadzić je do moich sesji RPG. Ten twist odmienił styl w jakim aktualnie prowadzę sesje RPG. 

Muszę przyznać się do swojej największej słabości jako Mistrz Gry. Nie potrafię improwizować. Gdy gracze wpadną na jakiś pomysł, który mnie zaskoczy, kiedy na poczekaniu, w biegu muszę coś wymyślić, czuję się z tym bardzo źle. Jestem w kwetii scen w RPG perfekcjonistą – lubię gdy sceny, spotkania, NPC jakie pojawiają się na sesji były wcześniej przygotowane, przemyślane, fajnie zaprezentowane. Nie lubię tych wymyślonych na poczekaniu, byle jakich, papierowych i bladych spotkań. 

Dzis rozpoczęła się wysyłka egzemplarzy gry 51. Stan: Ultimate edition. To kolejna iteracja tej gry. To kolejny powód do żartów, to kolejny powód do narzekania, kolejny powód do podbijania tezy, że jestem mistrzem odgrzewania kotletów i sprzedawania w kółko tego samego. I ja się z tym generalnie zgadzam, generalnie widzę w tym sporo racji. To czym się z niektórymi fanami gier różnię to percepcja. Wielu z nich uważa, że powinienem się wstydzić, że ze mnie taki kucharz od kotletów. Dla mnie zaś przeciwnie, dla mnie to wcale niemały powód do dumy.

51. Stan ukazał się w roku 2010. Gra mega się przyjęła, chodź fani narzekali na niewielką interakcję. Wziałem reguły, zatrząsłem nimi, pozmieniałem to i owo, i w 2011 ukazał się dodatek będący zarazem nową podstawką – Nowa Era. Świetne przyjęcie, interakcja naprawiona, więc w 2012 ukazał się kolejny – Winter. W kolejnych latach ukazał się jeszcze dodatek Scavengers, a grono fanów nie malało. Nakład gry wyczerpany, uznaliśmy więc w końcu, by wziąć te wszystkie dodatki, wrzucić do jednego pudła i zrobić 51. Stan: Master Set. Wyszło, podobało się, ludzie grali, kupowali, chwalili. I wciąż grali i grali. Zrobiliśmy więc kolejne dodatki, Sojuszników, Molocha, grupa fanów wciąż wiernie stała przy grze. Nakład tymczasem dawno sie wyczerpał. Uznaliśmy więc jak poprzednio, wrzućmy wszystkie dodatki do jednego pudła, i dodruk. Teraz pod szyldem 51. Stan: Ultimate edition! Kolejne kilka tysięcy fanów odkryje ten system i będzie budowało swoje imperia. I tak właśnie zrobiliśmy, 51. Stan: Ultimate edition trafił na platformę crowdundingową i zrobił niemały sukces. Za kilka dni kolejni fani odkryją tą grę.

Dla jednych wciąż odgrzewam kotlety. A dla innych? A dla innych jestem autorem gry, która 13 lat po premierze wciąż jest jednym z najlepszych engine builderów na rynku, wciąż ma wierne grono fanów i wciąż są tysiące ludzi, którzy chcą ją dodać do swojej kolekcji. Także, fFałszywa skromność na bok, może ten kotlet jest odgrzewany, ale nade wszystko, jest on zajebisty.